BAZEN BİTMEK BİLMEYEN DERTLERİM YAĞMUR OLUYOR ÜZERİME YAĞIYOR......BEN BİLE DURDURAMIYORUM GÖZYAŞLARIMLA KARIŞIYOR.........HAYAT BİR FİNCAN KAHVE GİBİDİR .......BAZEN ACI BAZENDE TATLI OLUR......ÖNCEDEN YALNIZLIKTAN KORKARDIM.......ŞİMDİ İSE HAYATTAKİ EN KÖTÜ YALNIZLIĞIN YALNIZ KALMAK DEĞİL......YAPAYALNIZ HİSSETMESİNE NEDEN OLAN İNSANLARLA YAŞAMASIDIR........KALABALIKTA EKSİLİP YALNIZLIĞIMDA ÇOĞALIYORUM.......ÖĞLESİNE KALABALIK Kİ BENİM YALNIZLIĞIM......NE YANA DÖNSEM HEP KENDİME ÇARPIYORUM......HEP ÇEVREMDEKİ İNSANLARI MUTLU ETMEK İÇİN UĞRAŞTIM.......NE KADAR UĞRAŞTIYSAM O KADAR YALNIZ KALDIM.......EN BÜYÜK HATAMDA YÜZÜME GÜLEN HERKESİ KENDİM GİBİ SANMAMDI.....OYSA HEP YANILDIĞIMI ANLADIM.........BAZEN HER ŞEYİ BIRAKIP GİTMEYİ DÜŞÜNÜYORUM.......İŞTE O AN NEREYE GİDEBİLECEĞİMİ BİR BİLEBİLSEM........ŞİMDİ VER ELİNİ YÜREĞİM GİDİYORUZ......HEP BİLİNDİKMİ OLACAK ADIM ATTIĞIMIZ YOLLARDA SONUMUZ......UMUDUMU KIRMIYORUM İŞTE HAYALLERİM VE BEN.......BU KEZ KALEMİM SENDE BENİMLESİN HADİ NEŞELEN ARTIK HER ŞEYİ BAŞTAN YAZIYORUZ......BAK İŞTE BAŞKALARINI KAYBETMEKTEN KORKAN BEN KENDİMİ KAYBETMİŞİM HABERİM YOK.......ŞİMDİ TOPARLAN UMUTLARIM HAYALLERİM VE SEN........NEYİ ERKEN YAŞADIYSAM HEP ONA GEÇ KALIYORUM........ARTIK ÖLÜMÜDE SEVMİYORUM......YAŞADIM VE GÖRDÜM KİMSE YOKMUŞ ETRAFIMDA.......HERKES ÇIKAR MENFAAT PEŞİNDEYMİŞ......AMA HAYAT BEN SENDEN DAHA ÇOK İNADIM.......ŞİMDİ BAK SANA İNAT HAYATI SİL BAŞTAN YAŞAYACAĞIM.......UMUT TOPRAKTA GÖMÜLÜ DESELER HİÇ DURMADAN KAZARIM......SEVGİ SUDA BATIK DESELER NEFES ALMADAN BOĞULURCASINA ARARIM.......ARTIK UNUTMAYIN BU KAHPE DÜNYADA BEN DE VARIM.........AŞKIN.

                              MELEK

doğacak bir bebek doğumdan önce Allah ile görüşür.

Allah'ım dünyaya gideceğim ve orada ne yapacağımı bilmiyorum?

ben senin için bir MELEK yarattım o seninle ilgilenecek .

Allah'ım onların dilini bilmiyorum onlarla nasıl iletişim kuracağım bilmiyorum?

senin için yarattığım MELEK sana onların dilini öğretcektir.

Allah'ım duyduğum kadarıyla dünyada çok kötülük varmış onlarla nasıl başaçıkacağım bilmiyorum?

senin için yarattığım MELEKseni canı pahasına koruyacaktır merak etme.

Allah'ım sana nasıl tekrar döneceğim ?

senin için yarattığım MELEK bana nasıl döneceğini anlatacaktır.

Derken melekler gelir ve dünyaya gitme zamanını geldiğini söylerler bebeği allahın huzurundan götürürlerken bebek tekrar sorar

Allah’ım benim için yarattığın MELEĞİN adı ne adının önemi yok,

ama sen ona ANNE DİYECEKSİN.!!!!

YAŞAYABİLDİĞİN KADAR ÖZGÜR, PAYLAŞABİLDİĞİN KADAR ZENGİNSİN

YAŞAMAK fırsattır, yararlanmayı bil.

YAŞAMAK güzelliktir, kıymetini bil.

 YAŞAMAK mutluluktur, tatmayı bil.

 YAŞAMAK rüyadır, gerçekleştirmeyi bil.

 YAŞAMAK meydan okunmasıdır sana, karşı çıkmayı bil.

YAŞAMAK görevdir, tamamlamayı bil.

YAŞAMAK oyundur, oynamayı bil.

 YAŞAMAK servettir, korumayı bil.

YAŞAMAK aşktır, sevgidir, keyfinin çıkarmayı bil.

 YAŞAMAK bilmecedir, çözmeyi bil.

 YAŞAMAK verilmiş bir sözdür, tutmayı bil.

 YAŞAMAK hüzündür, aşmayı bil.

YAŞAMAK şarkıdır, söylemeyi bil.

 YAŞAMAK mücadeledir, kabullenmeyi bil.

 YAŞAMAK trajedidir, göğüslemeyi bil.

 YAŞAMAK maceradır, göze almayı bil.

 YAŞAMAK şanstır, kullanmayı bil

YAŞAMAK çok kıymetlidir, mahvetmemeyi bil.

YAŞAMAK yaşamaktır, uğruna savaşmayı bil.

Belki Hayat Alacaklıdır!

%%GD_PHOTO_ID%17740195%l%x1Z%%

Neler dilemedim ki şu hercai hayattan? Ne yüzsüzlükler ettim, hiç haddimi bilmeden. Sevdalar öldü gözlerimin önünde, üstelik en çok onlara güvenmiştim.

Yaşamla bir alıp veremediğim var benim, adını koyamadığım.. Belki de bu yüzdendir, geceler boyu kanatarak tırnaklarımı yazma ihtiyacım…

Ertelenmiş düşlerin son atımlık kurşunu gibiyim. Zulada saklanmışım. Kimseyi bulamazsa sevecek, her gördüğümde içimin titrediği; beni seçecek! Bir kurşun değilsen, reva mıdır sevdayı tek başına taşımak?

Belki hayat alacaklıdır benden, kim bilir? Onun defterinde ne borçlarım yazılı sayamadım ki! Hayasız sevişmelerin düşlerini kurduğum da oldu, bir tek papatya için ağladığımda; gece yarılarında yüreğimi kanattığım da oldu, ipiyle kuyuya inilemeyecek adamlara…

Ne kadar çok dileğim olduysa, ne kadar düşlediysem, o kadar alacaklı olabilir hayat benden.. Açarsak kara kaplıyı günü geldiğinde; onun sayfalar boyu yazılmış alacak hesabına karşılık; tek satırda bitivermiş borcu kazılıdır eskimiş sayfalarda.

Yaşıyormuş gibi yaptığım cahillik zamanlarından, elimde kalan yalnızca hayal kırıklığıysa eğer; bir kalemde silip atmalıdır tüm borcumu kader. Ama ne gezer!

Kalbimin kıblesini aşktan başka yana çevirmemişim. Sadece bu sebepten bile cezalandırılıyor olabilirim. Haksız diyemem ama haklı da sayılmaz. Hayata katlanılmayı kolay kılıyorken sevda, benim her nefes alışımda aşkı sayıklamam yadırganamaz.

Bildiğim, bilmediğim bütün yollara girdim. Adamın hasını da, namerdini de sevdim. Bıçak da oldum, yara da; hem kanadım, hem ağladım. Köpeklerin bile sessizlikten öldüğü arka sokaklarda, gece yarıları hiç sigarasız dolaştım. Kadın da oldum, efelik de ettim. Sesim kimi zaman dağları deldi, kiminde çığlığım ancak yüreğime erdi.

Hayatla hep alıp veremediğim oldu ve olmakta ama sonunda yaşam şunu öğretiyor: Bu şehrin caddelerinde umutsuz dolaşılmıyor!

Sen Orada Kal, Ben Gidiyorum!

%%GD_PHOTO_ID%17739988%l%x1Z%%...

Seni anlatmaktan yorgunum. Kimseye değil, kendime.. Seni özlemekten yoruldum. Vazgeçtim, gidiyorum.

Deniz olsam kururdum herhalde hasretinden. Bu ne karmaşa; ne dolambaçlı ve korkak bir yol! Üstelik bu kadar zahmete değecek tek bir ışık bile görmezken…

Ben vazgeçtim! Al senin olsun bu gökyüzü, bu dağ, bu orman.. Ben gidiyorum! Şehrin kalabalığına karışıp, insanların arasında yok olmaya gidiyorum.

Sıradanlaştırıyorum bizi, beni, seni. Herkes gibiyiz artık, herkes kadar olağan.. Böyle daha iyi olmalı! Bana değilse bile, sana iyi geliyordur sanırım…

Ne kadar boş olduğunu göremiyorsun bu hayatın! Sırtına aldığın yüklerin gereksizliğini anlamıyorsun.

Yüreğimdekileri anlatmak ne kadar zor bilsen! Bir insanın, ruhunu böylesine temiz ortaya dökmesi kolay mı sanıyorsun?

Arz ve talep meselesi elbette! Sen ne istiyorsun? Kendinden, benden, bu hayattan ne diliyorsun?

Sana çıkan bütün yolların kapalı olduğunu üzülerek görüyorum. Elimden başka bir şey gelmiyor. Duvarlarını aşamıyorum. Zaten artık canım da istemiyor…

Hevesim kırıldı! Bilir misin bu duyguyu? İçinin kıpır kıpır olduğu bir zamanı hatırla. Elinde, yüreğinde, aklında ne varsa paylaşmak istediğin o anları anımsa. Vardır mutlaka öyle zamanların, değil mi? Yoksa, zaten ben çok yanlış bir yolda yürüdüm demektir!

Yürek kıpırtısını söndüren cümlelerinden, egonun izin vermediği düşleri küçümseyişinden, özverisiz ve donuk hallerinden sıkıldım; gidiyorum!

Hep seni sevmeye niyetli yürekler bulacağını düşünüyorsan, haklısın! Çok gönül bulursun senin durağına uğrayacak. Ancak hiçbiri seni, kendini aşmaya zorlamayacak. Son savaşçı bendim; ben de gidiyorum!